زندگی

تو حیاط نشستم و دارم تماشا می کنم ، چه قشنگ داره میباره ...

دلم نیومد بارونی به این قشنگی رو ول کنم و برم تو رختخواب ...

چقد امشب دلم روشنه ...

چه کرده ای که جهانی به تو یقین دارد 

برای دیدن تو شوق این چنین دارد 

تو کیستی که به یادت پس از هزاران سال  

جهان ، قیامتی از جنس اربعین دارد ...

باید از سمت خدا معجزه, نازل بشود

تا دلم باز دلم باز دلم دل بشود

تا همین چشم پر از روزن امید شود

شاید امید از آن معجزه, حاصل بشود

کاش یک بار بفهمد که دلم می شکند

تا زمان بگذرد و تجربه کامل بشود

نیست دلدار که هر شب قدحم تازه کند

تا قدح بر لب او سرزده مایل بشود

یار من رفت بماند که چه حالی دارم

حال من با نم اشکم به سحر گل بشود

ترسم از این شده آنقدر دو چشمم دریاست

گونه ام گود شده مرتع ساحل بشود...

قبلنا بارون, که میومد طراوت می بخشید به جسم و روحم ، اما الان هرچقد بیشتر می باره دلم بیشتر می گیره ...

از دم دمای صبح بارون, شروع به باریدن کرده ، دومین بارون, پاییزی ، میباره یه کم به خودش استراحت میده و دوباره شروع میکنه ، نمیدونم چه رابطه ای هست بین بارون, و بغض خفته در گلوی من ...

چشای منم سخت ابری شده فقط نمی باره ....